MONALİSA GİBİYİM...

Selam dostlar tam 1 hafta önce babanemi kaybettik.Apar topar İstanbul a gidildi babaneciğimin cenazesi Almanya dan geldi ve derken rahmetli dedeciğime kavuştu....Ölüm hak doğduğumuza inandığımız gibi öleceğimize de inanıyoruz ELHAMDÜLİLLAH.Fakat inanması çok zor kelimelerle anlatılmaz ama tek adı var alışkanlık..Trabzon a döneli 5 gün oldu ama halen daha o Almanya da ve evinde torunları ile birlikteymiş gibi geliyor..Ama biran durup düşününce çok ağır geliyor hele de her yerde hatırası varsa , aramak isteyipte sesini duymak istediğinde artık olmaması çok acı sadece artık şöyle avutmaya başladım kendimi dedeme kavuştu .. Sevgililer birbirine kavuştu yaklaşık 18 yıllık hasret bitti... Babanem defn edildiği ertesi gün aşkım sözleşmesini imzaladı.. Artık herşey netleştiğine göre sizlede paylaşabilirim artık resmen Konya yolcusuyum dostlar.... Şu Trabzon dan çıkmak için gün sayan ben şimdi hem ağlıyor hem gülüyorum.Rabbim birini alırken birini veriyor sanırım ... Zaten benim hayatım da hep böyleydi ya neyse. Kaç günden beri yazmak gelmiyordu içimden sürekli blog okuyarak geçirdim zamanımı ama artık yazmak gerek dimi.. Neyse selam anacım...